ای جوان ترک وش میر کدامین از وحشی بافقی غزل 393

1 ای جوان ترک وش میر کدامین لشکری ای خوشا آن کشوری کانجا تو صاحب کشوری

2 ای سوار فرد از لشکر جدا افتاده‌ای یا از آن ترکان یغما پیشهٔ غارتگری

3 آتشت در آب پنهانست و زهرت در شکر آشکارا گر چه با من همچو شیر و شکری

4 خواه شکر ریز و خواهی زهر در جامم که تو گر چه زهرم می‌چشانی از شکر شیرین تری

5 وحشی آن صید افکنت گر افکند در خون منال نیستی لایق به فتراکش که صید لاغری