تا چند ز آب و نان سخن خواهی گفت از فیض کاشانی رباعی 7

1 سالک راه حق بیا همت از اولیا طلب همت خود بلند کن سوی حق ارتقا طلب

2 فاش ببین گَهِ دعا روی خدا در اولیا بهر جمال کبریا آئینة صفا طلب

1 آنچه را از بهر من او خواست آن آید مرا خواستش از راز پنهان ناگهان آید مرا

2 سعی در تحصیل دنیا و فضولش بیهده است در ازل قدری که روزی شد همان آید مرا

1 گل بنفشه دمیدن گرفت گرد عذارت نه چشم بد نگریدن گرفت گرد عذارت

2 غلط نه این ونه آن دودآه عاشق زارت بلند گشت و رسیدن گرفت گرد عذارت