باز دیدی که ابر از کمال‌الدین اسماعیل غزل 130

1 باز دیدی که ابر تر دامن باغ را کرد پر گهر دامن؟

2 گل ز بهر نثار بر چیدن پیرهن کرد سر بسر دامن

3 غنچة تنگ چشم را گر چه هست پر خرده های زر دامن

4 از گدایی چو قرص خور بیند باز گیرد ز یکدگر دامن

5 سرو آزاد بین چو چالاکان در زده چست در کمر دامن

6 پای در آب می نهد زیراک کرد از ساق ز استر دامن

7 گر چه ار خار خیمة گل را میخها کوفتند بر دامن

8 روی نگشاده رخت می بندد درچده از پی سفر دامن

9 وانک وانک چنار پنجه کشید کش بگیرد برهگذر دامن

10 کف برآورده پای در زنجیر آب دیوانه شکل تر دامن

11 وانک اندر قفای دیوانه کوه کردست سنگ در دامن