1 می باش و از مزاج حریفان نشان طلب با طبع هر که راست نیابی کران طلب

2 چون ره بری به صحبت نیکان گران مباش جایت اگر به صدر دهند آستان طلب

3 مهمان گنج باش و قناعت به خاک کن همسایه همای شو و استخوان طلب

4 مجموعه ایست عالم از آن انتخاب کن مغلوبه ایست دهر درو مهربان طلب

5 در طبع دوستان ز حسد راستی نماند انصاف اگر طلب کنی از دشمنان طلب

6 از حلقه های زلف طلسمی به چنگ آر وز شغل آن ز وسوسه دل امان طلب

7 دست کسی به دامن محمل نمی رسد کو را نه بر صدای جرس کاروان طلب

8 هرگاه یوسفی ز تو در راه مانده است شیون کن و ز گم شده خود نشان طلب

9 ننگست در طریق کریمان معاملت جان از «نظیری » ار طلبی رایگان طلب