میدوید آن عامی از عطار نیشابوری الهی نامه 3200

1 میدوید آن عامی زیر و زبر تا نماز مرده در یابد مگر

2 آن یکی دیوانه چون او را بدید کو در آن تعجیل بیخود میدوید

3 گفت چیزی سرد میگردد براه هین بدو تا در رسی آنجایگاه

4 هستی از مردار دنیا ناصبور میروی چون مرده میبینی ز دور

5 میخوری مردار دنیا ماه و سال وین خود از جوعست برمردان حلال

6 تا که یک عاقل برآرد یک دمی جاهلان خوردند در هم عالمی

7 تا بحکمت لقمهٔ لقمان خورد در خیانت خائنی صد جان خورد

8 اهل دنیا چون سگ دیوانهاند در گزندت زانکه بس بیگانهاند

9 میخورند از جهل مرداری بناز میکنند آنگه کفن از مرده باز