1 خود تو کاهل نشینی ای غافل ناپسندست غفلت از عاقل

2 خیز و خود را بساز تدبیری بر جهان زن چهار تکبیری

3 در میان آی چست چون مردان صفت و صورتت یکی گردان

4 زآنکه باشد شعار ناپاس از درون خبث‌، و زبرون پاکی

5 تا درون و برون نیارایی حضرت قدس را کجا شایی‌؟

6 تا ز آلودگی نگردی پاک نگذری از بسیط خطهٔ خاک

7 خویشتن پاک کن زچرک هوا تا نهی پای در مقام رضا

8 تا به‌کی تو چنین بخواهی زیست می‌ندانی که در قفای توچیست‌؟

9 راست بشنو که در جهان جهان از اجل کس نیافته‌ست امان

10 تو چه گویی ابد نخواهی ماند؟ نامهٔ مرگ برنخواهی خواند ؟