با من بودی منت نمی‌دانستم از فیض کاشانی رباعی 27

1 دل بوفای تو نهادن خوش است جان بتمنای تو دادن خوش است

2 گر سرعاشق برود رفته باش بر قدم عشق ستادن خوش است

1 منوش ساغر دنیا که درد ناب نماست درونش خون دلست از برون شراب نماست

2 هر آنچه در نظر آید ز زینت دنیا بنزد اهل بصیرت سراب آب نماست

1 زخود سری بدرآرم چه خوش بود بخدا زپوست مغز برآرم چه خوش بود بخدا

2 فکنده ام دل و جانرا بقلزم غم عشق اگر دری بکف آرم چه خوش بود بخدا