ز ما بودی، جدا بودن از اوحدی مراغه‌ای غزل 124

1 ز ما بودی، جدا بودن روا نیست یکی گفتی، دویی کردن سزا نیست

2 وجود خود ز ما خالی مپندار که نقش از نقشبند خود جدا نیست

3 سرایی ساختی اندر دماغت که غیر ار خواجه چیزی در سرا نیست

4 بنه تن بر هلاک، از خویش بینی که درد خویش بینی را دوا نیست

5 چو خودرایان به خود جستی تو، مارا غلط کردی که: بی ما رهنما نیست

6 کسی کو از هوای خویش بگذشت مبر نامش، که مرغ این هوا نیست

7 اگر زان بی‌نشان جویی نشانی به جایی بایدت رفتن که جا نیست

8 درین بستان ز بهر سایهٔ سرو طلب کن سدره‌ای، کش منتها نیست

9 مبین، ای اوحدی، غیر از خدا هیچ که چون واقف شوی غیر از خدا نیست