کس ای نا مهربان یاران از سحاب اصفهانی غزل 304

1 کس ای نا مهربان یاران جانی کشد آنگه به جرم مهربانی

2 رقیبان را امین خویش دانی ندانی ناید از گرگان شبانی

3 بدید از حلقه های زلف رویت چنان کز ظلمت آب زندگانی

4 بهای بوسه جان گیرد، فروشد متاع این چنین را رایگانی

5 خضر بوسیده آن لب ورنه آبی نمی بخشد حیات جاودانی

6 چمان سوی چمن بلبل نیاید که آمد در چمن باد خزانی

7 فزاید مهر من بی‌مهری او مرا بی‌مهری او مهربانی

8 (سحاب) ایام پیری چون بود چون چو پیری بگذرد عهد جوانی