1 ای ترک دلستان ز شبستان کیستی خوش دلبری، ندانم جانان کیستی

2 بس نادره نگاری، بس بوالعجب بتی ما را بگو که لعبت خندان کیستی

3 ای آنکه در صحیفهٔ حسن آیتی شدی گوئی کز ایزد آمده در شان کیستی

4 ای تازه گلبنی که شکفتی به ماه دی با این نسیم خوش ز گلستان کیستی

5 از کافری به سوی مسلمانی آمدی اینجا برای غارت ایمان کیستی

6 جهان‌ها در آرزوی تو می‌بگسلد ز هم چون گویمت که بستهٔ پیمان کیستی

7 دوش از برم برفتی و بر خوان نیامدی امشب بگو کجائی و مهمان کیستی

8 خاقانی آن توست بهر موجبی که هست معلوم کن ورا که تو خود ز آن کیستی