1 ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو زینت تاج و نگین از گوهر والای تو

2 آفتاب فتح را هر دم طلوعی می‌دهد از کلاه خسروی رخسار مه سیمای تو

3 جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا سایه‌اندازد همای چتر گردون سای تو

4 از رسوم شرع و حکمت با هزاران اختلاف نکته‌ای هرگز نشد فوت از دل دانای تو

5 آب حیوانش ز منقار بلاغت می‌چکد طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکرخای تو

6 گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو

7 آن چه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار جرعه‌ای بود از زلال جام جان افزای تو

8 عرض حاجت در حریم حضرتت محتاج نیست راز کس مخفی نماند با فروغ رای تو

9 خسروا پیرانه سر حافظ جوانی می‌کند بر امید عفو جان بخش گنه فرسای تو