ای گنج غم نهاده بویرانه از سیف فرغانی غزل 394

1 ای گنج غم نهاده بویرانه دلم وی مسکن خیال تو کاشانه دلم

2 عشقت که با تصرف او خاک زر شود این گنج او نهاد بویرانه دلم

3 رخ زرد کرد رویم از آن دم که نطع خویش افگند شاه مهر تو در خانه دلم

4 زآن ساعتی که حلقه زلف تو دید و شد زنجیردار عشق تو دیوانه دلم

5 برآتش هوای تو چون مرغ پربسوخت ازتاب شمع روی تو پروانه دلم

6 اندر ازل که عالم و آدم نبود بود مجنون بکوی عشق تو همخانه دلم

7 گر قابلم چو تخم بپوسد بزیر خاک آب از محبت تو خورد دانه دلم

8 چون دل زبندگی تو داغ قبول یافت تن جان نثار کرد بشکرانه دلم

9 پوشیده داشتند زمردم حدیث او پنهان نماند و گفته شد افسانه دلم