1 به مویی بسته صبرم نغمه تارست پنداری دلم از هیچ می رنجد دل یارست پنداری

2 به تحریک نسیمی خاطرم آشفته می گردد به خودرایی سر زلفین دلدارست پنداری

3 نه پندم می دهد سودی نه کارم راست بهبودی دلی دارم که هر امسال او پارست پنداری

4 ننوشم تا قدح بر من دری از غیب نگشاید کلید روزنم در دست خمارست پنداری

5 چنانم با سر زلف صنم سررشته محکم شد که رگ های تنم پیوند زنارست پنداری

6 به نوعی طعن مردم را هدف گشتم که دامانم ز سنگ کودکان دامان کهسارست پنداری

7 فلک را دیده ها بر هم نمی آید شب از کینم چنان هشیار می خوابد که بیدارست پنداری

8 غم خون خوار نوعی در قفای جانم افتاده که او را در جهان با من همین کارست پنداری

9 «نظیری » بوالعجب شیرین و نازک نکته می آری تو را شکر به خرمن، گل به خروارست پنداری