1 رضیت بما قسم‌الله لی و فوضت امری دلی خالقی

2 لقد احسن‌الله فیما مضی کذالک یحسن فیما بقی

3 ایا ساقی جان هر متقی بگردان چو مردان، می راوقی

4 بخر جان و دلرا ز اندیشها که بر جانها حاکم مطلقی

5 بهشت رخت گر تجلی کند نه دوزخ بماند، نه در وی شقی

6 اگر تو گریزی ز ما، سابقی ور از تو گریزیم، تولا حقی

7 میان شب و روز فرقی نماند چو ماهت نه غربیست، نی مشرقی

8 به صد لابه مخمور را می دهی کی دیدست ساقی بدین مشفقی؟!

9 شراب سخن بخش رقاص کن که گردد کلوخ از تفش منطقی

10 چو حق گول جستست و قلب سلیم دلا زیرکی می‌کنی؟ احمقی

11 ز فکرت دل و جان گر آرام داشت چرا رفت در سکر و در موسقی؟!

12 تو تنها چرایی اگر خوش خویی؟! تو عذرا چرایی اگر وامقی؟!

13 جعل وش ز گل خویشتن در کشی همان چرک می‌کش، بدان لایقی

14 همه خارکس دان، اگر پادشاست بجز خار خار، و غم عاشقی

15 خمش کن، ببین حق را فتح باب چهددر فکرت نکتهٔ مغلقی؟!