تو باین گمان که شاید از اقبال لاهوری زبور عجم 19

1 تو باین گمان که شاید سر آستانه دارم به طواف خانه کاری بخدای خانه دارم

2 شرر پریده رنگم مگذر ز جلوهٔ من که بتاب یک دو آنی تب جاودانه دارم

3 نکنم دگر نگاهی به رهی که طی نمودم به سراغ صبح فردا روش زمانه دارم

4 یم عشق ساحل من نه غم سفینه دارم نه سر کرانه دارم

5 شرری فشان ولیکن شرری که وا نسوزد که هنوز نو نیازم غم آشیانه دارم

6 «به امید اینکه روزی به شکار خواهی آمد» ز کمند شهریاران رم آهوانه دارم

7 تو اگر کرم نمائی بمعاشران ببخشم دو سه جام دلفروزی ز می شبانه دارم