بویت شنوم ز باد ، از رشیدالدین وطواط رباعی 34

1 تویی که تیغ ترا شد مسخر آتش و آب فگند هیبت تو زلزله در آتش و آب

2 چه باک از آتش و آبت ؟ که چون خلیل و کلیم ترا شدند مطیع و مسخر آتش و آب

1 ای بسته و گشاده بسی دشمن و حصار در هر دو حال باد ترا کردگار یار

2 تأیید تو شکسته بیک حمله صد مصاف اقبال تو گشاده یک لحظه و صد حصار

1 خسروا ، چون تو آسمان نارد خدمت و زمانه بگزارد

2 باد را هیبت تو بر بندد کوه را حملهٔ تو بردارد