ای برده دل من چو هزاران درویش از سنایی غزنوی رباعی 227

1 معشوق به سامان شد تا باد چنین باد کفرش همه ایمان شد تا باد چنین باد

2 زان لب که همی زهر فشاندی به تکبر اکنون شکر افشان شد تا باد چنین باد

1 در ده پسرا می مروق را یاران موافق موفق را

2 زان می که چو آه عاشقان از تف انگشت کند بر آب زورق را

1 هر آن روزی که باشم در خرابات همی نالم چو موسی در مناجات

2 خوشا روزی که در مستی گذارم مبارک باشدم ایام و ساعات