سلطان باهو

می‌نمایی خویش را صوفی منم از سلطان باهو غزل 41

غزل 41 ام از 54 غزلیات

خانه / سلطان باهو / غزلیات سلطان باهو / غزل شماره 41

1 می‌نمایی خویش را صوفی منم در دیار عابد و زاهد منم

2 چند با خود بینی و باشی مدام کی رهی زین دلق درویشی منم

3 گر منی را سر دانی راه رو تا نگویی بار دیگر کین منم

4 یار گفتن من نمی‌شاید ترا زان که من ابلیس گفته کین منم

5 تو چرا من من کنی، ای جان من آنکه یک قطره منی، گویی منم

سلطان باهو

شعر شعر کهن غزل سلطان باهو

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از سلطان باهو

1 یقین دانم درین عالم که لا معبود الا ھُو ولا موجود فی الکونین لا مقصود الا ھُو

2 چو تیغ لا بدست آری بیا تنها چه غم داری مجو از غیر حق یاری که لا فتاح الا ھُو

1 آشکار ست، عشق، پنهان نیست همچو ما در جهان رسوا نیست

2 آه ازین سوز بی قراریها درد دارم و لیک درمان نیست

1 عمریست در طریق تو جان را که دم زدیم هیچت صفا ندیدیم حیران بتر شدیم

2 تا کی شود ز لعل تو کامی بر آوریم کز بهر کام خویش پریشان خود شدیم

شاعر شعر می‌نمایی خویش را صوفی منم سلطان باهو می باشد.

این شعر در قرن 11 سروده شده است.

قالب شعر می‌نمایی خویش را صوفی منم غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

54 / 41

شعرقبلی

بنر