1 ای سنایی کسی به جد و به جهد سر گری را سخن‌سرای کند

2 یا کسی در هوا به زور و به قهر پشه را با شه یا همای کند

3 من چو چنگش به چنگ و طرفه‌تر آنک او ز من ناله همچو نای کند

4 باز رفتن بر اشترست ولیک نالهٔ بیهده درای کند

5 نه شکرخای نیست در عالم که کسی یار چرم خای کند

6 لاجرم دل بسوخت گر او را دل همی نام دلربای کند

7 کافر ار سوخته شود چه عجب چون همی نام بت خدای کند

8 پس چو دون پروریست پیشهٔ او ز چه رو او سوی تو رای کند

9 کانچه خلقان به زیر پای کنند او همی بر کنار جای کند

10 کی سر صحبت سران دارد آنکه پیوسته کار پای کند