گفتی که تنی که عشق فرسودت از طبیب اصفهانی رباعی 25

1 نمودی گاه زلف عنبرین گه خال مشکینم ندانستم که بیرون برد از کف دل، کدامینم

2 گلی در گلبنم نشکفت وزین حسرت که غمگینم ولی در خون از آن غلتم که محرومست گلچینم

1 مائیم و فراق دیده ای چند بار غم دل کشیده ای چند

2 وارسته زنام و فارغ از ننگ از دام بلا رمیده ای چند

1 مرا در سینه دل چون نافه تا پرخون نخواهد شد نصیبم نکهتی زان طره شبگون نخواهد شد

2 کمال ناامیدی بین کزان نامهربان شادم به من بی‌مهریش گر زانچه هست افزون نخواهد شد