ای غمزه ات کشیده خدنگی از حسین خوارزمی غزل 134

1 ای غمزه ات کشیده خدنگی بکین دل ترک کمانکش تو گرفته کمین دل

2 ز کشت عمر خویش ندانم چه بر خورد آنکو نکاشت تخم غمت در زمین دل

3 مقبول حضرتست چنان مقبلی که او داغ غلامی تو نهد بر جبین دل

4 جان باختن بروی تو ای دوست کیش ماست قربان شدن به تیغ هوای تو دین دل

5 من فارغم ز روضه رضوان از آنکه هست خاک در سرای تو خلد برین دل

6 آید بحشر خاتم دولت بدست من چون باشدم ز مهر تو مهر نگین دل

7 آندم که دل بناز ز اسرار دم زند گر هست جبرئیل نباشد امین دل

8 آیینه جمال خدائی و در رخت جز حق ندیده دیده دیدار بین دل

9 همچون حسین عقل طریق جنون گرفت تا عشق دوست کرد مرا همنشین دل