ای صبا گر بگذری بر ساحل از حافظ شیرازی غزل 267

1 ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس

2 منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس

3 محمل جانان ببوس آن گه به زاری عرضه دار کز فراقت سوختم ای مهربان فریاد رس

4 من که قول ناصحان را خواندمی قول رباب گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس

5 عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق شبروان را آشنایی‌هاست با میر عسس

6 عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز زان که گوی عشق نتوان زد به چوگان هوس

7 دل به رغبت می‌سپارد جان به چشم مست یار گر چه هشیاران ندادند اختیار خود به کس

8 طوطیان در شکرستان کامرانی می‌کنند و از تحسر دست بر سر می‌زند مسکین مگس

9 نام حافظ گر برآید بر زبان کلک دوست از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس