میگساران را لبت یاد از می از قدسی مشهدی غزل 260

1 میگساران را لبت یاد از می گلگون دهد بی لب لعلت، می گلرنگ طعم خون دهد

2 نقد دل آورده‌ام، بنما جمال خویش را تا نبیند دلربایی چون تو، کس دل چون دهد؟

3 دیده گردد خشک، اگر بر داغ دل مرهم نهم چشمه را چون لای گیرد، نم کجا بیرون دهد؟

4 طالع عاشق ندارد یک دعای مستجاب چند ورد صبحگاهم زحمت گردون دهد؟

5 از شکاف سینه دل را می‌کنم از خون تهی صبر آنم کو، که دل از دیده خون بیرون کند؟

6 از وصال خود مکن منعم، چه کم خواهد شدن تشنه‌ای را گردم آبی کس از جیحون دهد؟

7 همچو قدسی شهره‌ام در عشق لیلی‌طلعتان شهرت من یاد از رسوایی مجنون دهد