تو عیش و ناز مرا از امیدواری از نظیری نیشابوری غزل 321

1 تو عیش و ناز مرا از امیدواری پرس ذلیل دوست شو و قدر من ز خواری پرس

2 به ذوق من نرسی زین جراحتی که تو راست نشان لذتم از زخم های کاری پرس

3 ز فکر دوست سر پر غرور را چه خبر ز رند بی سر و پا ذوق دوستداری پرس

4 نگاهداری خود شرط هوشمندان است بیا به زمره مستان و رسم یاری پرس

5 امیدوار عطا در بهشت مغفرتست ز لاابالی اجر گناه کاری پرس

6 چو مه به نیستی از دوست هست می گردم ز من سعادت بیماری و نزاری پرس

7 سراغ راه ضعیفان درست تر گویند ز دف مپرس به سیلی، ز نی به زاری پرس

8 به کام من نرسد چاشنی عزت او ز من عیار فقیری و خاکساری پرس

9 رموز مل ز «نظیری » شنو که مست شده کرشمه های گل از بلبل بهاری پرس