آبرو گر بایدت سرگشته از اسیر شهرستانی غزل 295

اسیر شهرستانی

شعربعدی

1204 / 295

شعر قبلی

خانه / اسیر شهرستانی / دیوان اشعار اسیر شهرستانی / غزلیات ناتمام در دیوان اشعار / غزل شماره 295

1 آبرو گر بایدت سرگشته چون خاشاک باش طره هر موج دریا گو خم فتراک باش

2 کعبه مقصود خواهی خاکساری پیشه کن همچو نقش پا در این ره دلنشین خاک باش

3 بی جراحت سینه آیینه از بی جوهری است بهر زخم تیغ چون گوهر گریبان چاک باش

اسیر شهرستانی

شعر شعر کهن غزل اسیر شهرستانی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از اسیر شهرستانی

1 بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا کشتی چاره گران سینه چاک است اینجا

2 سیر بازار وفا محشر ارباب دل است عالم تفرقه یک دامن پاک است اینجا

1 کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را که پای شوق او از سبزه نشناسد مغیلان را

2 به جایی می رسد پاکیزه گوهر گرچه در اول صدف زندان نماید قطره باران نیسان را

1 فسونی خوانده چشمت شیشه‌ها را که نرگسدان کند اندیشه‌ها را

2 خدایا وحشیان را رام ما کن نخستین این تغافل‌پیشه‌ها را

شعربعدی

1204 / 295

شعرقبلی