1 تو با خلق سهلی کن ای نیکبخت که فردا نگیرد خدا با تو سخت

2 گر از پا در آید، نماند اسیر که افتادگان را بود دستگیر

3 به آزار فرمان مده بر رهی که باشد که افتد به فرماندهی

4 چو تمکین و جاهت بود بر دوام مکن زور بر ضعف درویش عام

5 که افتد که با جاه و تمکین شود چو بیدق که ناگاه فرزین شود

6 نصیحت شنو مردم دوربین نپاشند در هیچ دل تخم کین

7 خداوند خرمن زیان می‌کند که بر خوشه‌چین سر گران می‌کند

8 نترسد که نعمت به مسکین دهند وزآن بار غم بر دل این نهند؟

9 بسا زورمندا که افتاد سخت بس افتاده را یاوری کرد بخت

10 دل زیر دستان نباید شکست مبادا که روزی شوی زیردست