دلم بخستی و در خون گذاشتی از نیر تبریزی غزل 135

1 دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی بحیرتم ز چه این صید کشتی و ز چه هشتی

2 چه لاله ها که ز غم ریخت بیتو چشم بدامن کدام گلبن حسرت در اینچمن که نگشتی

3 اگر نه آتش روی تو بود آفت جانها بدین لطافت و منظر بگفتی که بهشتی

4 قیاس حسن تو سهو است جز بیوسف مصری که پاک دامن و پاکیزه روی و پاک سرشتی

5 خطی ز مشگ نوشتی بدور صفحۀ سیمین فدای کلک و نباتت که خوش ختیته نوشتی

6 خوشا هوای گلستان و جام بادۀ رنگین ز دست حور بهشتی بماه ارد بهشتی

7 زدیم خویش بدریا زیمن همت پاکان نه بار رهبری ناخدا نه منت کشتی

8 ز نخ بکلک مصور کسی زند که ندارد خبر ز سابقۀ اقتضای خوبی و زشتی

9 ز خویش پرس حکایت که در صلوح ارادت یکیست زاهد و خرابی و کشیش کنشتی

10 بکوش و قد چو الف راست کن که جیم نگوید بخامه زن که مرا از چه گوژپشت نوشتی