1 خطا کردی به قول دشمنان گوش که عهد دوستان کردی فراموش

2 که گفت آن روی شهرآرای بنمای دگربارش که بنمودی فراپوش

3 دل سنگینت آگاهی ندارد که من چون دیگ رویین می‌زنم جوش

4 نمی‌بینم خلاص از دست فکرت مگر کافتاده باشم مست و مدهوش

5 به ظاهر پند مردم می‌نیوشم نهانم عشق می‌گوید که منیوش

6 مگر ساقی که بستانم ز دستش مگر مطرب که بر قولش کنم گوش

7 مرا جامی بده وین جامه بستان مرا نقلی بنه وین خرقه بفروش

8 نشستم تا برون آیی خرامان تو بیرون آمدی من رفتم از هوش

9 تو در عالم نمی‌گنجی ز خوبی مرا هرگز کجا گنجی در آغوش

10 خردمندان نصیحت می‌کنندم که سعدی چون دهل بیهوده مخروش

11 ولیکن تا به چوگان می‌زنندش دهل هرگز نخواهد بود خاموش