1 روی در پرده و از پرده برون می‌نگری پرده‌بردار، که داریم سر پرده‌دری

2 خلق بر ظاهر حسن تو سخنها گویند خود ندانند که از کوی تصور بدری

3 هر کسی روی ترا بر حسب بینش خویش نسبتی کرده به چیزی و تو چیز دگری

4 لاله خوانند ترا، آه! ز تاریک دلی سرو گویند ترا، وای! ز کوته‌نظری

5 تو به نظاره و برجستن رویت جمعی متفرق شده در هر طرف از بی‌بصری

6 عشق ارباب هوی وه! که چه ناخوش هوسست گلهٔ دیو دوان در پی یک مشت پری

7 اوحدی را ز فراقت نفسی بیش نماند آه! اگر چارهٔ بیچارگی او نبری