ای جلوهٔ تو سرشکن شان آفتاب از بیدل دهلوی غزل 355

1 ای جلوهٔ تو سرشکن شان آفتاب خندیده مطلع تو به دیوان آفتاب

2 پیغام عجز من ز غرورت شنیدنی‌ست مکتوب سایه دارم و عنوان آفتاب

3 در هرکجا نگاه پر افشان روز بود شوق تو د‌اشت اینهمه سامان آفتاب

4 شب محو انتظارتو بودم دمید صبح گشتم به یاد روی تو قربان آفتاب

5 چون سایه پایمال خس و خار بهتر است آن سرکه نیست‌گرم ز احسان آفتاب

6 از چرخ سفله‌کام چه جویم‌که این خسیس هر شب نهان‌کند به بغل نان آفتاب

7 همت به جهد شبنم ما نازمی‌کند بستیم اشک خویش به مژگان آفتاب

8 ای لعل یار ضبط تبسم مروت است تا نشکنی به خنده نمکدان آفتاب

9 چون ماه نو ز شهرت رسوایی‌ام مپرس چاکی کشیده‌ام زگریبان آفتاب

10 بیدل به حسن مطلع نازش چسان رسیم ما راکه ذره ساخته حیران آفتاب