مرا کشتی و گویی خاک از عبدالقادر گیلانی غزل 19

1 مرا کشتی و گویی خاک این بر باد باید کرد چرا بر دردمندی این همه بیداد باید کرد

2 همه‌کس از تو دلشادند غیر از من که غمگینم نمی‌گویی دل این هم زمانی شاد باید کرد

3 شدم پیر از غم تو کز جوانی بنده‌ام از جان نه آخر بنده پیر ای پسر آزاد باید کرد

4 حکایت‌های حسن او به غیر من نباید گفت حدیث شیوه شیرین بر فرهاد باید کرد

5 چه عمرست این که در شب‌ها بود هرکس به خواب خوش مرا تا روز از دست غمت فریاد باید کرد