دو زلف سرکش دلبند از ابراهیم شاهدی دده غزل 121

1 دو زلف سرکش دلبند داری که در هر یک بسی دل بند داری

2 شدم دیوانه در سودای زلفت در ین قیدم بگو تا چند داری

3 چه شد گر زان لب لعل شکر بار به دشنامی مرا خرسند داری

4 ز بهر چشم بد بر آتش رخ ز انواع گهر هر چند داری

5 ز نصح شاهدی بگذر تو ای شیخ به خود پندی بده گر پند داری