ای حلقه کرده دلها در از اوحدی مراغه‌ای غزل 141

1 ای حلقه کرده دلها در حلقهای گوشت چون موی گشته خلقی ز آن موی تا به دوشت

2 بر سر زند چلیپا از زلف پای بندت دم در کشد مسیحا از شکر خموشت

3 بگدازد از خجالت، حال، نبات مصری چون پسته گر بخندد لعل شکر فروشت

4 جان هزار بیدل در لعل آبدارت خون هزار عاشق در جزع فتنه کوشت

5 دلهای عاشقان را در حلقهٔ لب تو نیکو مفرحی شد ترکیب لعل نوشت

6 با عشقت اوحدی را دیدم حکایتی خوش لیکن حکایت او خود کی رسد به گوشت؟

7 فریاد دردناکش از سوز سینه می‌دان تا آتشی نباشد چون آورد به جوشت؟