1 روی چو ماه داری زلف سیاه داری بر سرو ماه داری بر سر کلاه داری

2 خال تو بوسه خواهد لیکن هم از لب تو هم بوسه جای داری هم بوسه خواه داری

3 زلف تو بر دل من بندی نهاد محکم گفتم که بند دارم گفتا گناه داری

4 یکره بپرس جانا زان زلف مشکبویت تا بر گل مورد چون خوابگاه داری

5 دل جایگاه دارد اندر میان آتش تو در میان آن دل چون جایگاه داری

6 مست ثنای عشقست در مجلست سنایی گر هیچ عقل داری او را نگاه داری