اسفا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3219

1 اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری و تحرقت ضلوعی و جوانحی بناری

2 و سعادة لیوم نظرالسعود فینا نزل السهیل سهلا و اقام فی جواری

3 فدخلت لج بحر بطرا بما اتانی فغرقت فیه لکن نظرالحبیب جاری

4 فتحت عیون قلبی فرأیت الف بحر و مراکبا علیها بهوی الهوا سواری

5 تبریز حض فضلا و ترابه کمالا بشعاع نور صدر هو افضل الکبار

6 تبریز اشفعی لی بشفاعة الی من زعقات وجد قلبی لحقتة بالتواری

7 و لاجل سؤ حالی بتواضعی لدیه و تعرضی هوانی بهواه والصغار

8 و تقول لا تقطع کبدا رهین شوق برجاک ما یرجی و یذوب بالبواری

9 و تتوب من ذنوبی و تجاسری علیه و لیه عود قلبی و نهایة الفرار

10 لمعات شمس دین هو سیدی حقیقا هی اصل اصل روحی و وراء هاعواری

11 جمع الاله شملا قطعته شقوة لی فهو الکبیر یعفو لجنایة العصاری