1 تنی داری بسان خرمن گل عرق از وی روان چون روغن گل

2 صبا از رشک اندام چو آبت فگنده آتش اندر خرمن گل

3 چمن از خجلت روی چو ماهت شکسته چون بنفشه گردن گل

4 گر از رویت بهار آگاه باشد پشیمان گردد از آوردن گل

5 بسیل تیره ابر نوبهاری بریزد آب روی روشن گل

6 غم تو در گریبان دل من چو خار آویخته در دامن گل

7 منم از خوردن غمهای تو شاد چو زنبور عسل از خوردن گل

8 اگر از خاک کویت بو بگیرد قبای غنچه و پیراهن گل

9 چو در برگ از خزان زردی فزاید ز روح نامیه اندر تن گل

10 مها از سیف فرغانی میازار نخواهد عندلیب آزردن گل

11 گلت را همچو بلبل دوست دارست جعل باشد نه بلبل دشمن گل