فرصتی داری زگرد اضطراب دل از بیدل دهلوی غزل 62

1 فرصتی داری زگرد اضطراب دل برآ همچوخون پیش ازفسردن از رگ‌بسمل برآ

2 ریشهٔ الفت ندرد دانهٔ آزادی‌ات ای شرر نشو و نما زین‌کشت بیحاصل‌برآ

3 از تکلف در فشار قعر نتوان زیستن چون نفس دل هم اگرتنگی‌کند از دل برآ

4 قلزم تشویش هستی عافیت امواج نیست مشت‌خاکی جوش زن سرتا قدم‌ساحل‌برآ

5 نه فلک آغوش شوق انتظار آماده است کای نهال باغ بی‌رنگی زآب وگل برآ

6 درخور اظهار باید اعتباری پیش برد اوکریم آمد برون باری تو هم سایل برآ

7 شوخی معنی برون از پرده‌های لفظ نیست من خراب محملم‌گولیلی از محمل برآ

8 خلقی آفت‌خرمن است‌اینجا به‌قدر احتیاط عافیت‌می‌خواهی ازخود اندکی‌غافل برآ

9 کلفت دل دانه را از خاک بیرون می‌کشد هرقدر بر خویشتن تنگی ازین منرل برآ

10 نقش‌کارآسمان عاری‌ست ز رنگ ثبات گررگ سنگت‌کند چون بوی‌گل‌زایل برآ

11 عبرتی‌بسته‌ست محمل برشکست‌رنگ شمع کای‌به‌خود وامانده‌در هررنگ‌ازاین‌محفل‌برآ

12 تا دو عالم مرکز پرگارتحقیقت شود چون‌نفس یک پر زدن بیدل به‌گرد دل برآ