به خواب دوش چنان دیدمی از ظهیر فاریابی قطعه 49

1 پناه و مقصد اهل هنر صفیّ الدّین تویی که همَّت تو سر بر آسمان سوده ست

2 هر آن صفت که ز جیب فنا برآرد سر به عمر دامن جاهت بدان نیالوده ست

1 تا غمزه تو تیر جفا بر کمان نهاد خوی تو رسم خیره کشی در جهان نهاد

2 بس جان نازنین که بلا را نشانه شد زان تیرها که غمزه تو بر کمان نهاد

1 شرح غم تو لذت شادی به جان دهد شکر لب تو طعم شکر وادهان دهد

2 طاوس جان به جلوه درآید زخرمی گر طوطی لبت به حدیثی زبان دهد