ای چشم دل خواب نئی بیداری از صفای اصفهانی رباعی 14

1 ما و دل سودا زده سرمست الستیم بر گشته ز میخانه دو آشفته مستیم

2 با افسر سلطانی کونین بلندیم با خاک در خاک نشینان تو پستیم

1 مرا کوهیست بار دل غم یارست پنداری دل من نیست این کوه گرانبارست پنداری

2 انالحق میزند منصور وار این دل که من دارم درون سینه تنگم سر دارست پنداری

1 دو چشم او که ندانم فرشته یا که پریست بخواب رفت و مرا در بدن تب سهریست

2 ستاره کس به ندیدست و آفتاب بهم بر آفتاب رخش لب ستاره سحریست