مرا تو دوست نداری خدا نخواسته از فیض کاشانی غزل 297

1 مرا تو دوست نداری خدا نخواسته باشد بنزد خود نگذاری خدا نخواسته باشد

2 برانیم ز در خویشتن بخواری و زاری حق وفا نگذاری خدا نخواسته باشد

3 سگان کوی درت را چو بشمری ز سر لطف مرا در آن نشماری خدا نخواسته باشد

4 ز دست عشق تو خون جگر پیاله پیاله کشم تو رحم نیاری خدا نخواسته باشد

5 بمیرم و ببرم حسرت رخت بقیامت چنین کشیم به زاری خدا نخواسته باشد

6 کنم بخدمت تو عرض مدعا دل ریش تو رو بمدعی آری خدا نخواسته باشد

7 بتو گمان نبرد فیض اینقدر ستم و جور تو این صفات نداری خدای نخواسته باشد