ای نرگس تو مست و لب تو شراب از سیف فرغانی غزل 339

1 ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ گل در چمن ز روی تو کرد اکتساب رنگ

2 من تشنه وصال توام لطف کن مرا سیراب بوسه کن بلبان شراب رنگ

3 تو رنگ روی خود بنقاب از رهی مپوش کز روی تو اثر کند اندر نقاب رنگ

4 گر پرتوی ز روی تو بر آسمان فتد گیرد ز عکس او چو شفق آفتاب رنگ

5 چون گل ببوی من همه آفاق خوش شود گر من چو میوه گیرم از آن ماهتاب رنگ

6 ما را بتست نسبت و همچون تو نیستیم گل رنگ دارد و نبود در گلاب رنگ

7 اجزای خاک و آب چو وارست بعد از آن دیگر بذات او نگرفت انتساب رنگ

8 ما را دلی پر آتش سوداست تا ترا پیراهن از هواست بر اندام آب رنگ

9 مطلوب عاشقان ز سخن ذوق نام تست مقصود تشنگان نبود از جلاب رنگ