ندیدمت که بکردی وفا بدان از سعدی شیرازی غزل 530

1 ندیدمت که بکردی وفا بدان چه بگفتی طریق وصل گشادی من آمدم تو برفتی

2 وفای عهد نمودی دل سلیم ربودی چو خویشتن به تو دادم تو میل باز گرفتی

3 نه دست عهد گرفتی که پای وصل بدارم به چشم خویش بدیدم خلاف هر چه بگفتی

4 هزار چاره بکردم که همعنان تو گردم تو پهلوانتر از آنی که در کمند من افتی

5 نه عدل بود نمودن خیال وصل و ربودن چرا ز عاشق مسکین هم اولش ننهفتی

6 تو قدر صحبت یاران و دوستان نشناسی مگر شبی که چو سعدی به داغ عشق بخفتی