1 عشق آن معشوق خوش بر عقل و بر ادراک زد عشق بازی را بکرد و خاک بر افلاک زد

2 بر جمال و چهرهٔ او عقلها را پیرهن نعرهٔ عشق از گریبان تا به دامن چاک زد

1 ای به بر کرده بی وفایی را منقطع کرده آشنایی را

2 بر ما امشبی قناعت کن بنما خلق انبیایی را

1 هزار سال به امید تو توانم بود هر آنگهی که بیایم هنوز باشد زود

2 مرا وصال نباید همان امید خوشست نه هر که رفت رسید و نه هر که کشت درود