1 توئی به جای دو جدت سر جهان را تاج سزد که از رؤسای جهان ستانی باج

2 ز چه برآ و جهان را چو آب روشن کن به روشنائی روشن‏تر از شب معراج

3 برآی تو ز تو گیرد چراغ عقل فروغ برآی تا ز تو یابد متاع شرع رواج‏

4 برآی تا به حضور تو مرده زنده شود برآی تا به ظهورت شود هبا وهاج‏

5 سری به ما بکش و کار ما به سامان کن ز علم خویش رسان درد جهل ما به علاج

6 برآ که بی تو شبم همچو روز رستاخیز سیاه بی تو نهارم چو ظلمت شب داج

7 فتاد در دل فیض اشتیاق چون تو شهی کمینه بنده خاک در تو بودی کاج