ای معدن دلداری جز تو که کند از فیض کاشانی غزل 896

1 ای معدن دلداری جز تو که کند یاری ای مشتری زاری جز تو که کند یاری

2 در راه تو میپویم یاری ز تو میجویم خالق توئی و باری جز تو که کند یاری

3 افغان کنم و زاری شاید که تو رحم آری بر رحم نمی‌یاری جز تو که کند یاری

4 جانرا بغمت بستم جان را بتو پیوستم ای منبع غمخواری جز تو که کند یاری

5 بر خاک درت گریم افزون ز سحاب و یم گر تو نخری زاری جز تو که کند یاری

6 از در گهت ای دلدار محروم مرانم زار گر تو کنیم خواری جز تو که کند یاری

7 فیض آمده با عصیان دارد طمع غفران ستاری و غفاری جز تو که کند یاری