ای فرش خرامت همه‌جا چون از بیدل دهلوی غزل 1937

1 ای فرش خرامت همه‌جا چون سر ما گل در راه تو صد رنگ جبین ریخته تا گل

2 گلشن چقدر حیرت دیدار تو دارد در شیشهٔ هر رنگ شکسته‌ست صدا گل

3 شبنم صفت از عجز نظر هیچ نچیدیم غیر از عرقی چند درین باغ حیا گل

4 ای بیخبران غرهٔ اقبال مباشید از خاک چه مقدار کشد سر به هوا گل

5 نعل همه در آتش تحصیل نشاط است دریاب‌ که از رنگ چه دارد ته پا گل

6 عالم همه یک بست و گشاد مژه دارد ای باغ هوس غنچه چه رنگ است و کجا گل

7 آشفتگی وضع جنون بی‌چمنی نیست گر ذوق تماشاست به این رنگ برآ گل

8 دلدار سر نامه و پیغام که دارد آیینه تو آنجا ببر از حیرت ما گل

9 سیر چمن بیخودی آرایش ناز است گر می‌روی از خویش برو رنگ و بیا گل

10 بیدل سر احرام تماشای که دارد آیینه‌ گرفته‌ست به صد دست دعا گل