ز رویت دسته گل می از کمال‌الدین اسماعیل غزل 58

1 ز رویت دسته گل می توان کرد ز زلفت شاخ سنبل می توان کرد

2 ز قدّ چفتۀ من در ره عشق بر آب دیده ام پل می توان کرد

3 ز نوک غمزۀ تو بی محابا سزا در دامن گل می توان کرد

4 ز اشک و چهره در عشقت همه سال بسیم و زر تجمّل می توان کرد

5 نمی شاید سپردن دل بزلفت نه نیز از وی تغافل می توان کرد

6 نه چون غنچه دهن در می توان بست نه افغان همچو بلبل می توان کرد

7 بزلف کو برو آهسته بنشین همه روز این تطاول می توان کرد

8 دلم بر دست و سر می پیچد از من چه گویی این تحمّل می توان کرد

9 بدشنامی دلم را شاد می دار که باری این تفضّل می توان کرد