می از اندازه فزونش بده ای از عارف قزوینی غزل 11

1 می از اندازه فزونش بده ای ساقی بزم تا خراب افتد و ما دست بکاری بزنیم

2 شب اگر دست بگیسوی نگاری بزنیم ره صد قافله دل در شب تاری بزنیم

3 سخت ها سست شود در گه همدستی ما همه همدست اگر دست بکاری بزنیم

4 شیر گیریم و تهمتن تن و مرد افکن و مست همتی تا که در این شرزه شکاری بزنیم

5 ز اول عمر چو اندر زد و خوردیم و دفاع یک صبوحی ز پی دفع خماری بزنیم

6 محتسب تا نرسیده است ز دنبال بیا ساغری با تو بیک گوشه کناری بزنیم

7 حاصل کشته درویش اگر داد بباد هر که بر خرمنش از ناله شراری بزنیم

8 عارفا رشته تحت الحنک واعظ شهر ظلم کردیم گر آنرا بحماری بزنیم!