ای آنکه آفت دل و جان و تنی از فضولی بغدادی غزل 37

1 ای آنکه آفت دل و جان و تنی مرا من دوستم ترا تو چرا دشمنی مرا

2 ای جان چه شود زانکه کنم میل زیستنی چون مهربان نه تو که جان منی مرا

3 یوسف قرار قیمت خویش از زمانه یافت ای در بی بها تو از او احسنی مرا

4 شمعم من آتشی تو ز تو دوریم مباد زیرا حیات بخش دل روشنی مرا

5 مانند شمع سوخته حسرت توام با آنکه صبح وش سبب مردنی مرا

6 من لاله بهار غمم شبنمم تویی ای گوهر سرشک که در دامنی مرا

7 در عشق جز تو نیست فضولی حسود من معلوم می شود که شریک فنی مرا