ای که حرمانی ما را تو روا از فیض کاشانی غزل 1162

1 ای که حرمانی ما را تو روا می‏‌داری مخلصان را ز بر خویش جدا می‏‌داری

2 آن جفاها که فراق تو به ما کرد و کند ما تحمل نکنیم ار تو روا می‏‌داری

3 من در این شکوه که آمد خبری از بر او کای فلانی گله از حضرت ما می‌‏داری؟!

4 تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم از چه می‌‏نالی و فریاد چرا می‏‌داری

5 ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه تست عرض خود می‌‏بری و زحمت ما می‏‌داری

6 خویش را قابل خدمت کن و آنگه بطلب مستحق ناشده امید عطا می‌‏داری

7 فیض بگذر به بیابان هوس تا برسی به امیدی که در این ره به خدا می‏‌داری